Een opdracht die me prikkelt. Er komen gelijk boeiende associaties bij me naar boven zoals mijn interesse over hoe mensen omgaan met de dood. Dierbare die er niet meer zijn, verdwenen in een zwart gat en een zwart gat achterlatend. Nabestaanden die het gat proberen op te opvullen. De overledeneeen andere zichtbaarheid geven. De belangrijkste zichtbaarheid blijft de afwezigheid. De lege stoel, een half beslapen bed. De hunkering naar nostalgie.
Een andere associatie met het zwarte gat is het verlies van tijd. Een gat in de tijd door depressie of verslaving. Een roes, een blackout en weg is je tijdsbesef. Het is niet enkel een gat in de tijd maar ook in die van je ziel. Het is een tijdelijk niet van deze wereld zijn. Vergelijkbaar hiermee zijn mensen die lijden aan dementie.
laatst heb ik foto' s gescand voor een Afgaanse jongen. Hij had het album van zijn oma gekregen. Voorzichtig haalde ik een voor 1 de foto' s eruit. Ik weet nog dat 1 van de foto' s mij fascineerde omdat er een persoon van was af gescheurd. Uitgebannen, gewoon simpel verwijderd. Ik verwijdere de foto en zag tot mij verbazing er een kleinere foto achteruit komen van een jonge vrouw. Was zij diegene die afgescheurd was? Ze was zeker niet een van de afgebeelde vrouwen.
Ook deze foto haalde ik eruit en wederom kwam er een kleinere foto onderuit. Dit keer was het enkel het hoofd van diezelfde vrouw. De uitwissing van een persoon, een verborgen verleden, familie drama. Fascinerend!
Als we dan weer terug gaan naar het thema van de dood en een van mijn favoriete kunstenaars Christian Boltanski dan moet ik denken aan (concentratie) kampen. Duizenden mensen die daar enkel uitzicht hadden op het zwarte gat en hoe Christian vele van deze mensen opnieuw gezicht gaf. Wil ik dan iets met een concentratie kamp? Jeetje wat zwaar allemaal. Een thema om vrolijk van te worden. Ik slaap er nog maar een nachtje over!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten