Een open en een gesloten kader

Open en gesloten kader door verschillende ogen bekeken. Open heeft geen kader, is kaderloos. Het onderwerp bevind zich in de foto zonder kader. Het enige kader is de fotorand. Bij een kader denk ik aan een kader binnen de fotorand. Ergens door heen fotograferen waarbij de voorgrond aanwezig zichtbaar blijft. Raampartijen, sleutelgaten, of zoals ik ben bezig geweest met mijn brievenbus, gaten in de rolluik, mijn dakraam en tussen mijn gordijnen door. Er is een kader en een onderwerp. Maar een kader sluit ook iets af. Het bakent af en het onderwerp bevind zich binnen het kader en is duidelijk en daarmee klaar. Daar tegenover staat het open kader waarbij de vraag open blijft wat er gebeurd, staat te gebeuren. Beelden met een vraagteken, nieuwsgierigheid waarbij open blijft te verbeelden en na te denken. Wat gebeurd er buiten beeld, wat zou er te zien zijn geweest naast de fotorand? Hoe bouw je een open kader op horizontaal, vertikaal of binnen een kader? Want ook binnen een kader kun je, je afvragen wat er staat te gebeuren. Je kadert een beeld door een raampartij. Het onderwerp is als het ware ingelijst van onder, boven en van opzij. Maar niet van voor en van achter. Foto´s bekijken vanuit de diepte zo het huis van de buren in. Ik hoor niks, zie halve dingen en vraag me af wat daar gebeurd en waarom.


Vanuit mijn raam kijk ik door het raam van de buren. Ik kijk door 2 kaders heen. Eigenlijk 3 als in mijn eigen kader mee reken. Het kunnen er ook 4 zijn want ik begluur door mijn objectief? Een gesloten kader hoeft denk ik ook niet een omlijsting te zijn. Er kunnen in het kader ook open gedeelte zitten zoals bij de foto van de auto waarbij ik een rand onder en boven heb met een duidelijk onderwerp in het midden. Of moet ik me hier afvragen waar ze naar toe gaat. Ik wil het eigenlijk niet eens weten.

In ieder geval herzie ik mijn beelden en ga ik morgen in de trein opzoek naar open kaders die je uitlokken tot nadenken en interpretatie. Kaderloos. Ten aanzien van het gesloten kader heb ik mijn keuze laten vallen op een ander beeld waarbij er meer inzichtelijk is wat er te zien is. Dit is wat anders dan mijn beelden met kaders waarin het onduidelijk is wat er zich afspeelt. Naar mijn idee spannende beelden maar abstract waardoor ze bijna weer open worden ter interpretatie.