Opdracht week 3

Met een korte nacht achter de rug pakte ik deze ochtend met volle zin mijn camera spullen om vervolgens op de fiets door de koude wind wakker te worden. Het gaf me een goed gevoel en dit was te merken in de trein. In heb een nieuwe serie beelden gemaakt waar ik erg tevreden over ben. Op school aangekomen gingen we een documentaire bekijken van James Nachtwey. Aangezien ik deze al meerdere keren had gezien had ik meer de behoefte aan de slag te gaan met mijn zojuist gemaakte beelden. Al lekker printend en knippend ben ik de ochtend verder ingegaan. Het op deze manier bezig zijn gaf me energie. Tijdens de documentaire ook samen met Bart mijn werk van de vorige keer besproken en de opdracht van de vorige week. We zijn kort terug gekomen op autonoom beeld en documentair. Hij gaf aan een stijgende lijn te zien in mijn beeld en dat ik vooral hierop door moet blijven borduren. Verder komen door middel van je vorige beeld. Hij gaf aan dat de trein wel een veilig onderwerp was maar tevens moeilijk om met interessant beeld te komen ten aanzien van mijn standpunt. Dit omdat een ieder al snel met zo´n beeld zou komen. Het beeld was wel goed maar dit kan dus beter en origineler. Ik gaf aan dat ik het beeld met Babette had besproken en er deze ochtend mee verder was gegaan op een andere manier. Ik gaf aan dat ik dacht dat dit in de stijgende lijn zat zoals hij aangaf. Ik vertelde over mijn vader die gerust voor het raam durft te gaan staan om zonder schroom te kijken naar wat er op straat gebeurd. Ik verteld dat ik hier zelf moeite mee had en dat het begluren van de buren daarom zo moeilijk voor me was. Stiekem vind ik dan al helemaal moeilijk. Bang betrapt te worden, maar misschien ook het besef dat ik het een eng idee vind dat andere mij ook misschien stiekem bekijken. Ik wordt namelijk niet graag bekeken en al helemaal niet als ik het niet weet. Misschien is het dan fijn als je de ander ziet kijken of dat ik het maar laat bij mijn spel van bekijken en bekeken worden via de achteruitkijkspiegel, de spiegelende ramen op straat en de ramen en lampen in de trein. Observeren en het spelen van een spel. Bart gaf aan dat hij dit een interessant gegeven vind. Het was een goed en fijn gesprek van waaruit ik verder kan.

Tijdens de discussie over de documentaire vond ik het grappig hoe verschillend mensen deze documentaire bekeken. Ik zelf vind het een mooie documentaire waarbij je een werkwijze ziet waarvan je kan leren. Ik heb zelf veel aan de documentaire gehad ten aanzien van het fotograferen van mensen. Ik heb eruit gehaald wat ik wilde hebben. Ik vind dat hij mooie foto´s maakt. Beelden die mij raken, waarin contact zit. Dat de documentaire een ideaalbeeld neer zet neem ik voor lief en ik creëer mijn eigen waarheid erbij met vraagtekens. Want het blijft een feit dat je maar 1 kant ziet en dus niet weten hoe de mensen hem daadwerkelijk ervaren. Daarnaast zien we alleen maar wat goed gaat en niet wanneer hij niet welkom is. De idolate mensen aan het woord maken een held van hem. Voor mij is hij dat in zekere zin ook door de beelden die hij schept. Maar weet je het maakt me eigenlijk niet uit hoe die ontstaan en hoe vaak hij geen toenadering mocht tot mensen. Bij alles wat je ziet heb je het recht een vraagteken te zetten en je eigen waarheid te creëren. Je hebt immers naar die van de ander gekken. Dat kan mooi op zich zijn maar hoeft hiermee niet tot juistheid gebombardeerd te worden. Tevens tot onjuistheid want we waren er niet bij.

YouTube - War Photographer - James Nachtwey

YouTube - Tribute to James Nachtwey

In de middag vond ik het bespreken van de zelf gemaakte filmpjes leerzaam. Dat de groep hiervoor opgedeeld was vond ik een meerwaarde. Het gaf rust aan de besprekingen. Hierdoor was het ook goed mogelijk om de foto´s en filmpjes te bespreken die een ieder had gemaakt voor de opdracht open en gesloten kader. Het beeld wat ik heb gemaakt ten aanzien van het open kader werd goed onthaald. Een beeld wat veel vragen opriep, poëtisch, de boze schoonmoeder. Een cadeautje volgens Koos. En ja hij heeft gelijk het is een cadeautje, maar het leven zit er vol mee, je moet ze alleen kunnen omhelzen en vastleggen. Vandaag zat ik lekker in mijn vel en dan ben ik zeer ontvankelijk voor die cadeautjes.

Mijn gekozen open kader

Het gekozen gesloten kader was in principe ook goed maar het was jammer dat er teveel onscherpte in zat. Hier moet ik op letten.

Mijn gekozen gesloten kader

Ik had ook mijn andere beelden mee genomen die ik eerder had gemaakt ten aanzien van open en gesloten kader. Na aanleiding van een gesprek met Babette heb ik voor vandaag andere keuzes kunnen maken. Het waren goede keuzes. Babette thanx. Ik kreeg van meerdere de complimenten dat ik spanende en mooie beelden maak die ter verbeelding over laten. Dit is voor mij een groot compliment en dit doet me dan ook goed. Ik heb nu al zin in de volgende opdracht.

Nog een laatste foto vol kleine kadertjes.