Gisteren weer naar het theater geweest. Een van ons grootste gezamenlijke hobby. Dit keer was Onno Innemee aan de beurt met zijn typetjes tour. Kleine zaal, interactief publiek, goede typetjes, een rode draad, lachen, geraakt worden, stilte en emotie. Dat alles in een show. We hebben hem al 3 keer zien spelen en hij blijft raken. De rode draad in het verhaal was onder andere dat hij van mening is dat je beter geen kinderen kunt opvoeden. Je moet een hoop ervoor laten, je kunt niet zomaar naar de kroeg. Een van de typetjes was een dronken vader die laat thuis kwam en zijn kleine dochtertje een kusje wilde geven maar bijna over haar heen kotste en toen besloot maar een verhaaltje te vertellen. Hij begon met er was eens waarop vervolgens alle sprookjes inclusief kabouter plop en Sesamstraat in een sneltempo voorbij kwamen. Een grote raaskal waarbij op het laatst de verdwaalde assepoester die de broodkruimels kwijt was aanklopte bij een huisje in het bos. Gadegeslagen door Aard Staarjes vanuit de bonenstaak die alleen maar zat te gadeslaan. Hij zag de witte konijnen op het gras terwijl de boze wolf open deed verkleed als de 7 dwergen. Assepoester ging naar binnen. Keek door het raam en zag het witte konijn waarna ze riep houd je glazen muil!