Pijn

Ze spreken vaak over de laatste loodjes. Ik kan je zeggen had ik maar loodjes. Het lood heeft me de afgelopen week de moet in de schoenen geschoven. Echter mag ik nu met trots zeggen dat het de goede kant op gaat en ik ondanks de pijn aanvallen en migraine de moet niet heb opgegeven. Kunnen werken heb ik deze week niet, morgen doe ik een poging dus het wordt nog even spannend of ik morgen mijn film af kan maken. Maar goed ik heb deze periode meerdere bergen beklommen en toppen bereikt. Mijn manier van werken met pijn zou een mooi volgend project kunnen zijn. Mijn hele werkkamer staat vol stoelen, kussens en ballen. Ik wissel de hele tijd af en op de grote bal van 80 cm doorsnede kan ik niet stil zitten. Ik wiegel de hele tijd heen en weer op de muziek. Stoned van de medicatie werk ik aan mijn film: dagboek, De roes van pijn. De overburen zullen wel denken.

Ik ben er aan uit. Ik ga voor de fotografie. Al is het alleen maar om premiere te vermijden.
Dat is flauwekul, maar ik ga wel voor fotografie. Deze keuze stond al vast. Een uitstapje naar het grensgebied en de versmelting van bewegend beeld en fotografie zal spannend blijven en ook zeker gemaakt gaan worden.

En nu pitten. Morgen een belangrijke dag, voor een nog belangrijkere dag.