Niet twijfelen

Week 3

Alle zieleroerselen nog aan toe, een steen in mijn maag een berg in mijn hoofd. Zieleroerselen schuren. Soms moet het pijn doen om iets te worden. Pijn doen om het mooie te kunnen zien. Pijn om rust te ervaren. Dus vandaar mijn tegel “Zonder wrijving geen glans”.
De bespreking verliep niet prettig en nogal emotioneel. Ik zit er een beetje doorheen en leek niet verder te komen met mijn opdracht. Ondanks dat de bespreking pijnlijk en confronterend was kan ik nu wel verder. Langzaam,beetje bij beetje probeer ik de draad weer op te pakken en leg ik het mooie van de dag vast bewapend met mijn (film) camera.

Ik ben dus weer in beweging en heb tot nu toe veel film en fotobeeld gemaakt waarin al mijn fascinaties schuil gaan. Ik heb de opdracht mee gekregen van Karin en Michiel beeld te gaan verzamelen de komende 2 weken en vanuit daaruit verder te zien. Beeld maken en beeld maken. Lig ik in bed dan maak ik daar beeld enz. Daarnaast moet ik eraan gaan geloven.
Maken van een zelfportret. Au, niet leuk maar ben wel begonnen. Voor mij een hele stap en misschien ook wel met de tijd een overwinning.

Ik ga zoeken naar het mooie, voor mij in het oog springende geheel aan fascinaties en wil dit in contrast brengen met hoe ik me voel (wat ik haat). Vanuit de pijn, de medicatie en de vlucht van voelen en van mezelf laat ik me gaan in beeld. Puur zijn.
Terug naar mijn intuïtie die me doet lijden/ leiden naar beeld.
Depressie tegen somberheid om pijn met de roes van het mooie te bestrijden.

Ik moet zoeken naar een naritieve structuur die dit verhaal verteld. De stijl moet hierbij dienend zijn. Aangezien ik de filmpjes niet kan plakken in mijn dagboek zal ik een selectie hiervan op de blog tonen.