Een Moraal uit Frankrijk

Zo terug uit Frankrijk en weer helemaal opgeladen. Ik ging zaterdag direct vanuit school naar Frankrijk, althans dat dacht ik. Want toen ik met mijn hoofd nog vol ideeën van de bespreking met Bart in de auto stapte vond de auto het niet nodig te rijden. Pech voor, de voordeur. Op zoek naar een andere auto, spullen overladen en go. Net na Antwerpen probleem 2. De navigatie vond het genoeg en hield ermee op. Geen probleem dacht ik, ik heb tenslotte een route uitgedraaid. Jammer alleen dat daar een afslag op stond die niet bestond en ook niet op de kaart was terug te vinden. Op de kaart verder dan maar. Al met al kwam ik doodmoe om 00.30 uur aan. 1 ding wel de bespreking en school had ik even helemaal los gelaten. De andere dag spullen pakken en met de auto de berg op naar het huisje in the middle of no where. Ik heb wat met auto´s geloof ik want de auto zat muurvast en het koste 3 uur om hem met 4 man los te krijgen. Ik heb toen besloten niks meer te doen en enkel rust te houden voor de openhaard met een boek (die ik zeldzaam genoeg alle 368 pagina´s heb uit gelezen). Dit was heerlijk en dat heb ik een week zo volgehouden. Geen telefoon, geen TV en geen computer. Tijd om na te denken en nou komt het moraal van het verhaal. Er is altijd een weg om te komen waar je wil wezen. Enkel belangrijk hierbij is dat je niet de onmogelijkheden ziet maar de mogelijkheden.

En mogelijkheden zie ik. Voordat ik naar Frankrijk ging wilde ik perse mijn boekje af hebben zodat ik het via internet kon versturen en het in een ijzeren spiraal terug gestuurd kon krijgen. Lekker makkelijk dacht ik, want als ik terug kom uit Frankrijk heb ik te weinig tijd om zelf iets te maken en dat dubbel printen zag ik als een berg tegen op. Aangezien ik ervaring heb opgedaan met een berg dacht ik vandaag dat printen gaan we gewoon doen. En het viel reuze mee. Voor de manier van verwerken tot een boek heb ik meerdere ideeën die passen bij de inhoud van het boekje. En niet zoals eerder de ijzeren ringband “staal op gevoeligheid” aldus Bart. Echter toen hij dit zij borrelde mij een lichtelijk paniek op ivm met de tijd en zag ik dus even alleen de onmogelijkheden. Nu ben ik lekker bezig met knutselen en uitproberen en het gaat de goede kant op. Ik ben tevreden over mijn titel en mijn gekozen beelden. Ik sta er volledig achter en heb het gevoel dat ik voor mezelf een puzzel heb opgelost waar ik voor Frankrijk niet aan uit kwam. Ik moet mezelf ook niet beperken in de tijd als er meer tijd is. Ik weet nu dat je er dan niet achter kunt staan. En daar doe ik het wel voor!

Vooral geleerd in deze periode van het individuele project:
Kansen zien en benutten
De tijd zo optimaal mogelijk benutten
Niet kijken naar onmogelijkheden maar zoeken naar de mogelijkheden
Onderzoeken en hierbij groeien naar de uiteindelijke beelden
Filteren van wat ik wil vertellen en komen tot een kern
Loslaten

Al benieuwd? Als het goed is, is het boekwerk zaterdag af.