Hard werken

De komende week wordt hard werken aan de film opdrachten en de laatste beeld opdracht moment lang. Ik heb ideeën hiervoor maar die zijn moeilijk uit te voeren. Maar moeilijk is niet onmogelijk dus ik ga ervoor. Ik wil stillevens weergeven die het leven vertellen van die 2 knullen. Opgesloten in hun huis en weinig om handen. Hun eigen spel zoekende en spelende. De beelden die ik voor ogen heb zijn gevoelig en bevinden zich behoorlijk op een privacy vlak van ouders. Schaamte. Bespreekbaar maken wat de bedoeling is lijkt bijna onmogelijk. Als eerste de taalbarrière als tweede mijn beroepsbeoefening als derde mijn geweten. Stiekem foto´s maken en of filmen stuit tegen al mijn beroepsgevoelens in. Ik ga het er dus op wagen een gesprek aan te gaan en uit te leggen wat waarom ik die foto´s wil maken en wat ik ermee doe en vooral wat niet. Grappig deze week hoef ik niet eens in dit gezin te werken. Waar begin ik aan?

Afgelopen zondag heb ik gewerkt aan mijn eerste ideeën rondom de film. Het spel van de kijker die terug bekeken wordt. Ik had op de academie in Breda zonder problemen een camera kunnen lenen en had 1 kans om op te nemen. Spannend was dat. Het leuke in een dorp dat als je iemand wilt verassen en je, jezelf met je camera verstopt onder het raam er een hoop bekende langs komen die iets naar je roepen. Stil fluisterde ik dan. Mijn moeder zat ik het complot en toen ik het sein kreeg dat mijn vader geïnstalleerd zat in zijn luie stoel kon het spel beginnen. Ik zette mijn camera klaar. Had last van de zon dus het liep iets anders in beeldkeuze dan ik me had voorgenomen. Met mijn camera gericht op het zijraam van de erker gaf ik mijn partner het sein. Zij zat aan de andere kant van de erker in de gang naast het huis en begon na het sein tegels kapot te gooien en met een houten lepel in een pan te slaan. Nog geen seconde later stond mijn vader in het raam. Hij zag niks en snapte er duidelijk niks van. Het duurde even voordat hij me door had en voelde zich erg bekeken en betrapt. Gelukkig houd hij wel van een grapje en moest hij er erg om lachen. Het 2de slachtoffer was mijn opa die naast mijn ouder woonde. Ik heb de camera voor het keukenraam gezet en ben toen gaan spelen met de deur. Hier zit een alarm op. Als er niemand komt gaan ze wel kijken. Mijn opa snapte niks van de camera voor het raam. Beide hebben prachtige beelden opgeleverd. Ik had 1 kans en het is gelukt. Goede planning, weten hoe de camera werkt en met dank aan de samenwerking. Tijdens de verjaardag van mijn broer heb ik nog geluidsopnames en beelden van binnenuit gemaakt. Nu kijken of het samen wat kan worden.