Mijn standpunt

Vandaag in Rotterdam geweest voor een lezing van Joel Meyerowits.

De deur uit, de buurvrouw zwaait. Mijn auto in met mijn papieren op weg naar het station. 2 straten verder lacht er een matrix poppetje naar me omdat ik keurig 30 rijd. Iets verder snelheidsmeting niks aan de hand. Ik rijd de parkeerplaats op aan de achterkant van het station al waar ik wordt opgewacht door diverse gapende camera´s. Ik zie ze nu echt overal terwijl ze er altijd zijn geweest maar me nooit opvielen. Door de hal met diverse camera´s naar de trein. In de trein even geen camera. Of daar die mobiele telefoon. Wordt ik nou paranoia? De conducteur vraagt mijn kaartje en mijn voordeel uren pas. In Rotterdam aangekomen zijn er vanaf het uitstappen vele camera´s op de mensen gericht. Ze lijken een haag van paparazzi te vormen die al de verdachten scherp in de gaten houden. Nu ben ik het beu ik pak mijn camera, nu is het mijn beurt. Ik zoek de confrontatie op tussen mij en de videocamera. Ik ga er recht voor staan en richt mijn lens op de diverse camera´s. Een voor een pak ik ze. Mensen kijken me een beetje vreemd aan maar ach ik wordt er immers voor behandeld op de academie dus niks aan de hand met me. Er ontstaan interessante vormen. Na een tijd lijken het nauwelijks meer op camera´s. Het lijken wel ruimte schepen en aliën´s. Of zijn wij de aliën´s?

In ieder geval mijn standpunt ontstaat.
We leven in een wereld waarin we met z´n allen het spel spelen van bekijken en bekeken worden. Privacy wordt hierdoor steeds doorzichtiger en toegankelijker of we dit nou willen of niet. We leven met z´n allen in een groot glazen huis waarbij we gelukkig nog een klein doosje hebben met onze eigen privacy al dan wel of niet gedeeld met onze naasten. Maar ook daar kan in gespiekt worden. Het bekijken en bekeken worden uit zich niet alleen door beelden, maar ook door systemen, pasjes, web pagina´s, formulieren, telefonie en andere vormen van privacy weergave.

Privacy is een transparantie geworden. Ik laat hierbij in het midden of ik dit goed, fout of nodig vind.

In ieder geval ga ik me richten op de vormen die, die transparantie met zich mee brengen. Ik ga onderzoeken en de confrontatie aan. Hoe worden de vormen vertaald in transparantie.

Op Zoek naar de transparantie het ontstaan en zijn resultaat.

De lezing van Joel was erg interessant. Ook hij had wat te vertellen over privacy. Toeval of valt nu alles op omdat ik er mee bezig ben. “Ik maak foto´s in publieke ruimte. Dit is mijn vak. Ik vraag niet aan de mensen om toestemming. Als ze niet willen worden gefotografeerd dan moeten ze zich maar niet in de openbare ruimten begeven”.
Hij vertelde dat hij de straat leest en zo de juiste situatie kan vast leggen. Het leven zit vol gift´s die je moet leren zien. Hij interpreteert in zijn beeld niet wat hij ziet, maar hij breng in beeld wat hij observeert. Ik denk dan dat objectiviteit hierin toch moeilijk is te optimaliseren.
Hij gaf ook aan dat het soms ongemakkelijk moet voelen om tot iets moois te komen. Een beetje wrijving is gezond.

Momenteel is er ook werk van Joachim Schmid te zien in het Nederlands fotomuseum. Een van mijn favorieten. Echt een aanrader. Zie foto hiernaast.